maandag 17 oktober 2011

[hardlopen] Voldoening | Amsterdam Marathon | Halve marathon

ZATERDAG Oei...zenuwen, en dat op zaterdagavond. Heb ik voldoende getraind? Heb ik voldoende kilometers gemaakt? Heb ik voldoende rust genomen? Ja is het antwoord die ik geven kan. Op alle vragen die ik mezelf stel. Maar waarom heb ik dan toch zo de zenuwen?

De onzekerheid is helemaal niet nodig, want alles is perfect: mijn voorbereiding, mijn vorm en het weer helpt een handje mee. Maar ja, het moet in mijn kop ook goed zitten natuurlijk. Het is voor het eerst dat ik mezelf een doel stel wat betreft trainen en tijd die eruit moet rollen: 1 uur en 39 minuten, of daarvoor. Dat zou nog veel beter zijn.

ZONDAG Op naar het startvak. De zenuwen zijn gelukkig helemaal verdwenen. Ik ben ontspannen en over een klein kwartier gaan we vertrekken. Kom maar op! Ik ben er klaar voor! 

PANG! We mogen. Ik wens mijn schoonpapa succes en ik ga er vandoor. Hij is geblesseerd geweest en mag blij zijn als hij het pijnvrij uitloopt. Ik moet het dit keer doen zonder haas. Geeft niet, ik ben er namelijk gewoon klaar voor.

22.53 Godsamme, ga opzij! Ik wil ver voor de 1 uur 45 voorbij de finish zijn! Nu blijven er tientallen mensen achter die pacer en in mijn weg lopen. Ah een gaatje, daar moet ik doorheen. Oei, iets te snel volgens mijn eigen schema, maar ach. Maar 37 seconden dus dat valt reuze mee.

45.23 Ah geweldig! Daar staan Els en Juul. "Hup papa!" Wat een geweldige verrassing is dit. Kusje!! Hoe zijn ze hier gekomen? Waar zullen ze straks staan? He, 10 kilometer? Nu al? Het lijkt wel alsof ik vlieg en zoiets verteld de tussentijd mij ook. 97 seconden voor op schema. Nou ja, we zien wel of ik dat terug moet betalen. Nu van genieten zolang het kan. Sjezus, wat is dit gedeelte van het parcours toch verschrikkelijk saaaaiiiiii...

1.08.26 Nee, ik heb nog geen water nodig. Later misschien, maar nu gaat het lekker, nu niet stoppen. Hoekje om en dat gaan we weer richting centrum toch? Dan wordt het vast ook weer wat gezelliger langs de kant. Het zou mooi zijn als ik 13 kilometer binnen het uur zou lopen. Oh 59.07. Beter! Nog maar 8 kilometer, dat is niks.

Au! Steek! In mijn zij. Waarom? Ik heb uren geleden mijn brinta naar binnen gewerkt en ruim een uur voor de start een broodje kaas. Dat is toch niet te kort voor de start? Kom op, keihard negeren die handel en de gedachten ergens anders op richten. Ben ik er al bijna? 124 seconden voor op schema, dus ik mag nog wat verliezen het laatste stukje.

1.33.32 Shit, dacht ik nou net echt dat ik de Torontobrug al had gehad? Mijn hemel wat is dit klote. Ik ga mezelf niet hier kapot lopen, dus doe rustig aan Lé. Laat je maar inhalen door al die zotten, rustig aan. Kanonne, waar is de top van dit ding? Ieder jaar wordt ie hoger volgens mij. Dit is gewoon niet leuk meer. Wel medelijden met de marathonlopers die er al 36 kilometer op hebben zitten als ze dit krijgen.

Zo nu eerst een slokje water. Kan ik even wandelen, want drinken en hardlopen tegelijk lukt me nog steeds niet. Hee, mijn steek is weg. Hoe heb ik... Oh wacht daar is het weer. Maar weer negeren, is het dan toch mentaal? Steek in je zij? Hier staat pa en Henny ergens denk ik. Opletten. Zullen ze weer aan de linkerkant staan? Ik ga voor links. 

Oh wat blijft dat Vondelpark toch een verschrikkelijke heks! Ik wil door...ik moet even wandelen. En pa en Henny ook nog niet gezien. Het is toch lekker weer, konden ze toch wel even naar Amsterdam komen? Nou kom op, we gaan weer. "Oh kom op Leon!" Ah, staan ze hier? Voor mij! Tof! Nu doorlopen.

1.38.12 Wat is nou 1 kilometer? Kom op alsof het een interval is. Daar zijn de grote matrixborden al. "Kom op Lé! Je bent er bijna!" Ah daar staat Els dus. Waar is Juul? Is Arja ook mee? Ik zie het zo wel. Nog 500 meter. Eitje. Knallen! Toch jammer dat de pilaar voor het stadion ingepakt is, geeft een heel andere sfeer dan voorgaande jaren.

200 meter. 175 meter. Kom op. Ik ben er nu echt bijna. 100 meter. Een kleine 30 seconden dus. 25 meter. Ik ben er! 1.38.11 staat er op mijn horloge! Nu even blijven lopen en de drukte uit. Water halen.

"Waar zit je dan?" Achter die blauwe bak bij het tassenophaalpunt. Moet ik dan echt opstaan? Ik sta wel even op. Zet Juul maar hier neer en kijk jij of je je vader ziet. 

MAANDAG Ik heb het gered. Mijn doel bereikt en zelfs méér dan dat. Toen ik daar zat, op het plein achter die blauwe bak, heb ik een traantje gelaten van blijdschap. Blijkt al die training niet voor niets geweest te zijn en kan ik gewoon ontzettend trots op mijzelf zijn. 

Uiteindelijk haal ik 4 minuten en 48 seconden van mijn vorige beste tijd af. Nu eerst een rustige periode met een mooie loop op Terschelling en daarna nieuwe doelen stellen voor 2012. Iets met een 20 kilometer of een snellere halve marathon of zo.

Lé   | 1.38.12
Arie | 1.51.27

1 opmerking:

  1. Hee Le,

    Leuk om te lezen!

    Wellicht sta ik volgend jaar langs de kant, je weet het maar nooit?!

    Groetjes,
    Lin

    BeantwoordenVerwijderen